Skala działalności okien życia nie jest duża. W skali roku w większości krajów gdzie funkcjonują to raptem kilkoro dzieci. Jednak patrzenie na instytucję okna życia jedynie przez pryzmat liczb byłoby głupotą. Po pierwsze, bo trudno uznać od jakiej liczby miałyby sens. Po drugie, jeśli podstawową wartością jest ludzkie życie, to okno życia ma sens nawet dla jednego uratowanego dziecka. Wartościowanie bowiem ludzkiego życia przez pryzmat liczb to zwykłe barbarzyństwo.
Komitet Praw Dziecka ONZ zakłada, że okna życia łamią prawo dziecka do poznania własnej tożsamości. Dziecko traci bowiem bezpowrotnie szansę na poznanie biologicznych rodziców, nie ma szansy na poznanie swojej genetycznej przeszłości. Czy jednak jest to najważniejsze prawo, które powinno być bezwzględnie przestrzegane bez oglądania się na jego konsekwencje? Śmiem wątpić.
Trudno przewidywać, co mogłoby się stać z dzieckiem, które trafia do okna życia. Nie można wykluczyć, że czynią to zdesperowane kobiety, które gotowe są porzucić dziecko nie bacząc na konsekwencje swojego czynu. Inaczej, można sobie wyobrazić, że zamiast pozostawić dziecko w szpitalu czy oknie życia, matka pozostawia dziecko bez opieki w miejscu, gdzie jego krótkie życie dobiega końca w sposób nienaturalny: z głodu, zimna etc. Dlatego okna życia trzeba traktować jako ostatnią deskę ratunkową dla dzieci niechcianych, porzuconych, niekochanych. Dzieci, które dostają drugą szansę na nowe życie. A przede wszystkim na życie. Sęk w tym, że w imię właśnie tego, podstawowego prawa, do życia, okna życia powinny nadal funkcjonować. Nie ma chyba bowiem nic cenniejszego nad ludzkie życie. Zwłaszcza gdy dotyczy dziecka.
Czy w tym kontekście prawo do poznania tożsamości można stawiać na jednej szali z prawem do życia? Zdecydowanie nie. Życie jest bowiem ważniejsze niż troska o zaspokojenie ciekawości, skąd dziecko pochodzi i dlaczego zostało porzucone. Dlatego nawet jedno uratowane dzięki oknom życia dziecko daje bezwzględny argument dla ich utrzymania i odrzucenia idiotycznych pomysłów ich zamykania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz